Pińdziuś: koniec odpoczynku

piątek, 14 września 2012

koniec odpoczynku

ostatnio trochę mało pojawiało się na blogu rzeczy, ale to dlatego, żem sobie smacznie odpoczywał. Każdemu się czasam należy, co nie?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Kim jest Pińdziuś?

Gdybyśmy chcieli dopowiedzieć na tytułowe pytanie, sięgając do korzeni, początków staniemy przed poważnym problemem. Pochodzenie Pińdziusia owiane jest tajemnicą. Nikt nie wie, skąd przybył. Nieznani są również jego rodzice (na ten temat pojawiło się kilka propozycji, żadna jednak nie miała oparcia w danych). Data urodzenia, która mogłaby wiele powiedzieć o naturze danej egzystencji, pozostanie przedmiotem niekończących się spekulacji.

Można powiedzieć, że Pińdziuś po prostu się pojawił. Pewnej nocy, w pewnym miejscu. Tak, po prostu. Nie byłaby to jednak prawda.

Na podstawie strzępów informacji, zebranych z wielkim trudem, możemy powiedzieć, że pewnej księżycowej nocy, Pińdziuś został wpisany do rejestru w schronisku położonym na obrzeżach małego, sennego miasteczkach otoczonego bagnami i dziewiczymi, dzikimi lasami. Tej nocy, gęsta mgła z bagien, podeszła aż pod samo ogrodzenie. Wnikała między klatki ze zwierzętami, wywołując w nich niepokój. Upiorne wycie i przerażający jazgot łączył się w kakofonie rozsądzającą przestrzeń. Niektórzy mieszkańcy do dziś pamiętają, jak w środku w nocy, około trzeciej, pierwotny lęk przerwał ich sen. Z oddali dobiegały potępieńcze dźwięki. Wkrótce zagłuszone zostało przez iście szatański wrzask. Aż mi, panie, krzyż spadł na ziemie i złamał się, powiedziała jedna z mieszkanek. Kościelny zaś utrzymywał, że woda święcona zaczęła wrzeć, a wino mszalne przemieniło się w ocet.

Pracownicy schroniska nie potwierdzają, że słyszeli szatański wrzask. W odniesieniu do Pińdziusia udzielali zdawkowych, a niekiedy sprzecznych wypowiedzi. Opowiadali, że odkryli go w okolicy Zielonych Ogni, inni, że był przywiązany do wiekowego dębu, to znowu, utrzymywali, że został podrzucony przez nieznanego osobnika, że nagle pojawił się w klatce, że został doręczony przez motocyklistę na czarnym motorze. Możliwe, że niektóre zakłócenia komunikacyjne z pracownikami schroniska miały swoje źródło nie w złej woli, ale w wynikały z faktu, że byli przygłusi.

Żeby odpowiedzieć na tytułowe pytanie, będziemy musieli przyjrzeć się dziejom Pińdziusia. Bez żadnych gwarancji, że nasze poszukiwania zakończą się sukcesem. Wydaje mi się, że raczej otrzymamy chaotyczny kolaż. Wielość postaci, wiele roli, które przyjmuje Pińdziuś. Fakt wielu ksywek związanych z tą personą jest wymowny.

Jedno jest pewne, od kiedy Pińdziuś stał się obywatelem sennego miasteczka, otoczonego bagnami i gęstymi lasami, wszystko się zmieniło. Noc, wypełniona potępieńczymi wrzaskiem, zwiastował nową erę. Erę Pińdziusia.

Pińdziuś

Strony

słodka lalunia

piątek, 14 września 2012

koniec odpoczynku

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Łączna liczba wyświetleń

Pińdziuś czyta

Szukaj na tym blogu

Popularne posty

top lista psich blogów